Malkontent – jedynie takie słowo mi przychodzi na myśl słysząc o reakcji przełożonego synagogi. Nie wiem jaki był jego stosunek do Jezusa, pewnie mało przychylny. Dziś chciałbym jednak zwrócić uwagę na to jak odniósł się do cudu jaki się tam dokonał. Niewątpliwie było to wielkie dobro, kobieta po osiemnastu latach cierpień została uzdrowiona. On jednak szuka dziury w całym.
Wokół nas też dzieje się wiele dobra. Najtrudniej jednak zaakceptować to, że dobro czynią też ci za którymi nie przepadamy, a może nawet wprost żywimy do nich niechęć. Osobiste antypatie nie mogą podważyć obiektywnego dobra czynionego przez te osoby.
Najtrudniejsze są te sytuacje, gdy ktoś przez własne uprzedzenia próbuje podważać i relatywizować dobro dokonywane przez innych. Staje się wtedy takim narzekającym malkontentem: przecież można to było zrobić lepiej, szybciej, inaczej. Szkopuł w tym, że krytykant sam się za to nie zabrał. Trudno się poświęcić, zaangażować; łatwo natomiast krytykować z pozycji widza.
Nie masz monopolu na czynienie dobra. Oczywiście czyń go jak najwięcej, Nie umniejszaj jednak pracy innych, którzy też na chwałę Bożą pracują.